Η καλημέρα ΔΕΝ είναι του Θεού

Οι εποχές είναι γνωστό σε όλους ότι έχουν αλλάξει! Αυτό το άρθρο γράφεται με αφορμή την αποξένωση των ανθρώπων και τα συμπλέγματά τους.

Κάποιοι από εμάς θυμόμαστε ίσως κάποια εποχή που ο γείτονας ήταν και φίλος, ο περαστικός σε βοηθούσε να αλλάξεις το τρύπιο ελαστικό του αυτοκινήτου και ο γνωστός ή ακόμα ο "φίλος" ή συνάδελφος, δεν σκεπτώταν δύο φορές πριν σου πει καλημέρα, γεια κλπ. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσεγγίζουν τους άλλους βάση του προσωπικού τους συμφέροντος και των δικών τους αναγκών και όχι από αγνό ενδιαφέρον. Έχουμε φτάσει πλέον στο ζενίθ του εγωισμού, σκλαβωμένοι μέσα στο μικρόκοσμό μας, να τρέχουμε για τις διάφορες υποχρεώσεις.

Οι ελάχιστοι δε που με καλοσύνη και ενδιαφέρον θα χαιρετήσουν τον άλλο και θα ρωτήσουν τι κάνει, πολύ συχνά φαίνονται και περίεργοι σαν να προσγειώθηκαν από άλλο πλανήτη. Πολύ συχνά επίσης, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί και να μην λάβουν καμία ανταπόκριση.

Είναι δύσκολο και σχεδόν ακατόρθωτο να δημιουργήσεις πραγματικές και αγνές σχέσεις. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όσους επιλέγουν να μην συμμετάσχουν σε όλο αυτό το "τρυπάκι", δεν κινούνται βάση συμφέροντος, νοιάζονται για τους φίλους τους, χαιρετούν τους γνωστούς τους και απομακρύνονται από τους ανθρώπους που δεν απολαμβάνουν την παρέα τους μη συνεχίζοντας να "γλείφουν" για να γίνει η δουλειά τους.