Αλκίνοος Ιωαννίδης

Με αφορμή τις solo συναυλίες του Αλκίνοου Ιωαννίδη στην Κύπρο αυτές τις μέρες και χωρίς να ήμουν ιδιαίτερα fan του συγκεκριμένου καλλιτέχνη από πριν, το μόνο που έχω να δηλώσω είναι ότι έμεινα άφωνη. Καλλιτέχνης με Κ κεφαλαίο!!

Αρχαίο Ωδείο Πάφου, η σκηνή γεμάτη από όργανα. Απορούσαμε γιατί η συναυλία λεγόταν ότι θα ήταν solo. Εμφανίζεται ο Αλκίνοος και εκεί αρχίζει ένα μαγευτικό ταξίδι που με λόγια είναι δύσκολο να περιγράψω. Με τη βοήθεια κάποιας συσκευής, αρχίζει να παίζει ένα από τα όργανα. Ταυτόχρονα το ηχογραφεί και μέτα αναπαράγεται ο ήχος. Μετά άρχιζε να παίζει κάποιο άλλο όργανο και με τον ίδιο τρόπο το ηχογραφούσε. Όταν δημιουργούσε έτσι όλους τους ήχους και ρυθμούς με όλα τα όργανα της σκηνής, άρχιζε τότε και να τραγουδάει με την "αγγελική" και αψεγάδιαστη φωνή του. Έβλεπες μόνο έναν άνθρωπο να δημιουργεί όλη αυτή τη μουσική μπροστά σου λες και άκουγες μουσική από την καλύτερη ορχήστρα.

Τέλεια τραγούδια, τέλειοι στίχοι που σε αγγίζουν. Ένας Αλκίνοος να έχει τέλεια επικοινωνία με το κοινό και μία άνεση λες και ήταν ανάμεσα σε φίλους που τους γνώριζε χρόνια. Η μαγεία της μουσικής του επίσης εναλασσόταν από διάφορες προσωπικές του ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μας. Ο κόσμος γελούσε δυνατά με τα αστεία του και τον χειροκροτούσε. Έκπληξη προκαλούσε το γεγονός πως ένας άνθρωπος μπορεί να παίζει τόσο καλά τόσα μουσικά όργανα, πολλά από αυτά ασυνήθηστα και παράλληλα να τραγουδάει.

Σεμνός, άνετος, αξιοπρεπής, απλός, ευφράδης, με χιούμορ, ειλικρινής, με καθαρό πρόσωπο και πάνω απ'όλα ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ!!